Kierowanie przedsiębiorstwem w nowych rękach
Lata 50./60.
W 1954 roku, w okresie wzrostu i ekspansji, firma Elektror stanęła przed wyzwaniem: Brak miejsca. Dlatego Elektror zbudował nowy zakład w Waghäusel-Kirrlach. Odważny krok, który sprawił, że Elektror stał się najważniejszą firmą zajmującą się obróbką metali w regionie.
Jako rzutki przedsiębiorca, Karl W. Müller wcześnie zdał sobie sprawę, że oprócz zwiększania własnych możliwości, musi również stale poszerzać bazę klientów. Natychmiast dostrzegł potencjał targów Hannover Messe Industrie (HMI), które zostały powołane do życia w 1954 roku. Elektror miał stałe stoisko na HMI od 1955 roku aż do lat 80-tych i został uhonorowany w 2005 roku za 50 lat nieprzerwanego członkostwa.
Nagrodzone wentylatory zostały zaprezentowane na stałej wystawie próbek na targach w Hanowerze w 1955 roku.
Pomimo skupienia się na wentylatorach, Karl W. Müller kontynuował pracę nad szeroką gamą produktów i zastosowań. W tym czasie pracował już nad tematem odzyskiwania energii i opracował ładowarkę do pojazdów elektrycznych. Pomimo triumfu silnika spalinowego w przemyśle motoryzacyjnym, już wtedy wyprzedzał on swoje czasy.
Historia sukcesu Karla W. Müllera zakończyła się zbyt wcześnie i niespodziewanie wraz z jego nagłą śmiercią w 1959 roku. To zrządzenie losu miało wpływ na całą rodzinę Elektror (obecnie 300 pracowników), ponieważ był on powszechnie lubiany i szanowany.
Wraz z jego śmiercią Elektror stracił nie tylko swojego założyciela i pioniera, ale także szefa i siłę napędową ciągłego rozwoju firmy. Jego dalekowzroczność i kontynuacja, jak również wysokie standardy stawiane sobie samemu i produktom Elektror, obowiązują do dziś i nadal stanowią fundament firmy.
Margarete Müller-Bull odważnie wkroczyła w rolę lidera i tym samym zabezpieczyła przyszłość firmy Elektror jako silna osobowość. Była lojalnie wspierana przez długoletnich towarzyszy Karla. Jej styl zarządzania, który nie zawsze był łatwy, charakteryzował się zaufaniem. Pracownicy musieli stawić czoła krytycznym pytaniom dotyczącym projektów i inwestycji. Ale jeśli były spójne i dobrze wyjaśnione, była entuzjastyczna i wspierała decyzję słowami „Zrobimy to!”. Margarete Müller-Bull uzyskała silne wsparcie długoletnich pracowników działu sprzedaży i konstrukcji, którzy pracowali już pod kierownictwem Karla W. Müllera. W tym kontekście należy podkreślić pracę kierowników projektu, panów Braunschweiga i Hofera, oraz talent sprzedażowy pana Haußera. Ponadto pan Luik wiernie wspierał ją jako prokurent w zarządzie.
Lata 60. przyniosły płynną kontynuację udanej ery Karla W. Müllera z dalszym rozwojem portfolio produktów i pierwszą ważną transformacją w kierunku seryjnej produkcji dużych ilości.
Rok 1969 był rokiem historycznym. 4 grudnia z linii produkcyjnej w Waghäusel-Kirrlach zjechało 500-tysięczne urządzenie Elektror. To było coś więcej niż tylko liczba. Był to wynik ciężkiej pracy, pomysłowości i niestrudzonego zaangażowania.
